Ήρθε η ώρα να μας αφήσεις, λατρεμένε μου.
Μισή είμαι χωρίς εσένα. Το ξέρεις.
Ήταν ήσυχα, γαλήνια. Εγώ κι εσύ ήμαστε οι μόνοι που δεν κλάψαμε.
Συγγνώμη που λύγισα όταν είδα να σε παίρνουν μακριά. Δεν άντεξα, πήραν μακριά τον μισό μου εαυτό.
Τόσο όμορφα ν' αγγίζω το πρόσωπό μου στο δικό σου και να σου κρατώ το χέρι μέχρι την τελευταία ανάσα.
Ησύχασες. Ξεκουράστηκες. Με χαμόγελο σε ξεπροβόδισα κι έτσι θα προσπαθήσω να είμαι κι όταν ξαπλώσεις στην αιώνια κλίνη σου.
Στο είπα πάμπολλες φορές και θα στο πω άλλες τόσες. Σ' αγαπώ, πατέρα μου. Πάντα θα σ' αγαπώ και πάντα θα σ' έχω μαζί μου, μέσα μου, γύρω μου.
Να είσαι καλά. Θα είσαι καλά. Είσαι καλά πια. Κι αυτό με κάνει ευτυχισμένη.
Όταν κοιτάζω στον ουρανό, θα βλέπω το πρόσωπό σου. Ρίχνε κι εσύ καμιά ματιά εδώ κάτω.
Σε λατρεύω μπαμπά.
Καλό σου ταξίδι και καλή αντάμωση...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου