Ό,τι είχε να θυμάται, ό,τι είχε να παίρνει, ό,τι είχε να βλέπει, ήταν άσχημο. Δεν μπορούσε καν να συνεννοηθεί μαζί του. Ήταν λες και μιλούσαν διαφορετικές γλώσσες. Μετά απ' όσα της είχε κάνει και πει, εκείνος θεωρούσε πως θα έπρεπε να είναι υπερ-ικανοποιημένη απ' το γεγονός πως κάποια στιγμή,- κατόπιν δικής της πίεσης - ενημέρωσε το παιχνίδι του, το οποίο εξακολουθούσε να τον διεκδικεί, για την επανασύνδεσή του μαζί της. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά εξανίστατο, διότι υπερέβη τα όριά του(!), ώστε να καταφέρει να είναι τόσο αγενής(!) με το παιχνίδι του. Ήταν αγένεια(!), βλέπεις, το να το ενημερώσει επιγραμματικά. Κι αυτό, το εκπληκτικό(!), το έκανε για χάρη της. Έγινε αγενής(!), για χάρη της. Έγινε αγενής, υπερβαίνοντας τα όριά του(!). Ποιός; Εκείνος. Ο ίδιος εκείνος, που με την - ευγενική, πάντα! - συμπεριφορά του, την ισοπέδωνε - ευγενικά, πάντα! -.
Τελικά, τώρα που το ξανασκεφτόταν, καταλάβαινε πως μάλλον τον είχε παρεξηγήσει. Το ότι εκείνη την ανάγκαζε - ευγενικά, πάντα! - ν' ακούει ώρες, ημέρες, εβδομάδες, γι' αυτό το παιχνίδι που διέλυσε τη σχέση της και τις γαργαλιστικές λεπτομέρειες που το αφορούσαν, το ότι της μιλούσε με τον χειρότερο τρόπο - ευγενικά, πάντα! - , το ότι τα έβαζε μαζί της - ευγενικά, πάντα! - που εξ' αιτίας της στεναχωρήθηκε το παιχνίδι του, το ότι εξευτέλιζε επί μήνες - ευγενικά, πάντα! - όλα όσα είχαν ζήσει, όλα όσα του είχε προσφέρει, όλα όσα είχε νοιώσει για κείνον, το ότι - ευγενικά, πάντα! - της έλεγε πόσο θα χαιρόταν αν δεν είχε εκείνη πρόβλημα να κάνει εκείνος παρέα με το υπέροχο παιχνίδι του, όλα αυτά τα μαρτύρια στα οποία - ευγενικά, πάντα! - την υπέβαλλε, όπως κι ο - ευγενικός, πάντα! - τρόπος με τον οποίον υποτιμούσε, προφανέστατα, την νοημοσύνη της, ήταν μάλλον η - ευγενής! - .....αγάπη(;;!!;;), ενός - ευγενούς! - ανθρώπου.
Έμοιαζε να ξεχνάει σε ποιον απευθύνεται. Έμοιαζε να του διαφεύγει, πως εκείνη ήξερε πολύ καλά τι σημαίνει ευγένεια, τι σημαίνει αγάπη, τι σημαίνει σχέση, τι σημαίνει σεβασμός. Έμοιαζε να μη θυμάται πως όλα αυτά, ο ίδιος τα είχε πάρει από κείνη.
Δεν είχε πια διάθεση να του μιλάει. Ήξερε πως όσο περισσότερο μιλούσαν, τόσο πιο τρελλά πράγματα θα τον άκουγε να λέει. Δεν μπορούσε, σε κάθε της επισήμανση για τα άσχημα της συμπεριφοράς του, να παίρνει ως απαντηση ένα "Είμαι εδώ". Δεν μπορούσε να τον ακούει να λέει "Είμαι εδώ για σένα", όταν όλα ήταν για τον εαυτό του. Δεν μπορούσε να τον ακούει να της λέει πως φυσικά είχε κάνει πράγματα για κείνη, όπως το να είναι εδώ και το να ενημερώσει το παιχνίδι του για την επανασύνδεσή τους -κατόπιν πίεσής της-, άρα έπρεπε να νοιώθει κάτι παραπάνω από ικανοποιημένη.Μέχρι λίγο καιρό πριν, περίμενε με λαχτάρα να χτυπήσει το τηλέφωνό της, ν' ακούσει τη φωνή του. Τώρα πια, τα τηλεφωνήματά του της προκαλούσαν μόνο εκνευρισμό.
συνεχίζεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου