Τι σημαίνει όταν κάποιος σου λέει "σ' αγαπώ", "σε νοιάζομαι" και "είμαστε μαζί"; Τι περιμένεις όταν ακούς αυτές τις λέξεις από κάποιον που σ' έχει κάνει να νοιώθεις, ας πούμε, άσχημα; Οι σχέσεις αγάπης, είναι μόνο για τις ηλιόλουστες μέρες; Τις μέρες με συννεφιά, πρέπει να τις περνάς μόνος σου; Κι αν ναι, τότε τι νόημα έχουν οι λέξεις;
Τι σημαίνει "μαζί"; Είναι το εύκολο "μαζί"... κι είναι και το άλλο, το "μαζί" που όχι μόνο λέγεται, αλλά το νοιώθεις, το βλέπεις στα μάτια, στα δάχτυλα, στα χείλη.
Το πρώτο "μαζί" είναι όντως εύκολο. Μαζί στη χαρά, μαζί στη διασκέδαση, μαζί στις πλάκες, μαζί στα γέλια. Και τι γίνεται όταν δεν έχεις χαρά, όταν δε μπορείς να διασκεδάσεις, να κάνεις πλάκα, να γελάσεις; Τότε στο "μαζί" μπαίνει παρένθεση. Αυτές τις στιγμές, ώρες, μέρες, τις περνάς μόνος, με κάποιον κάπου εκεί γύρω, απλά να σου λέει πως είναι "μαζί" σου, χωρίς όμως να μοιράζεται αυτό που έχεις μέσα σου. Αυτό το "μαζί", το έχω μ' όλο τον κόσμο. Όλη μου τη ζωή το 'χω. Εγώ ενδιαφέρομαι για το άλλο "μαζί". Εκείνο το "μαζί" που δε σου αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης.
Εκείνο το "μαζί" έχει σημασία για μένα. Το "μαζί" που δεν βάζει σε παρενθέσεις τις δυσκολίες. Το "μαζί" που πρέπει να το έχεις μέσα σου για να μπορείς να κάνεις τον άλλον να το νοιώσει. Το "μαζί" που είναι πολύ πιο πέρα απ' τις λέξεις. Το "μαζί" που κάνει πόνο σου τον πόνο του άλλου. Το "μαζί" αυτό, δεν χρειάζεται καν να ειπωθεί. Είναι στην ατμόσφαιρα, είναι στο κορμί, στην ψυχή, είναι παντού.
Αυτό είναι το "μαζί" του "σ' αγαπώ" και του "σε νοιάζομαι"...αυτό είναι το "μαζί" που θέλω να νοιώσω, μα δεν μπορώ. Μάλλον γιατί δεν είναι εκεί...
