Φίλη μου

Κομμάτια. Κομμάτια, αλληλοσυμπληρώνονται. Αρμονία. Ισορροπία. Ένα καλοφτιαγμένο πάζλ.....
Ραγίζει. Σπάει. Ισορροπία δεν υπάρχει πια. Τα χτυπήματα απανωτά, απ' όλα τα μέτωπα.

Έχω μια φίλη. Δεν τη ζήτησα, μα ήρθε, πολλά χρόνια πριν κι έκατσε στη διπλανή καρέκλα. Από τότε είναι πάντα κοντά μου. Όπου κι αν είμαι, ό,τι κι αν κάνω, είναι μαζί μου. Κανείς άλλος δεν τη βλέπει, μόνο εγώ. Στην αρχή δεν μ' άρεσε, με τα χρόνια όμως άνθισε, ομόρφυνε ή ίσως συνήθισα την όψη της, δεν ξέρω.

Μαγεία. Μια λέξη που πολλοί χρησιμοποιούν, αλλά λίγοι καταλαβαίνουν. Η λέξη της ζωής μου.

Ειρμός. Δεν υπάρχει.

Αιώρηση...

Είναι ψηλή, η φίλη μου, ογκώδης. Συνήθως στέκεται κάπου δίπλα μου, μα υπάρχουν φορές που γεμίζει το οπτικό μου πεδίο. Δεν ήθελα να τη βλέπω, τουλάχιστον όχι μόνο εκείνη. Της το είχα πει, μα δεν την ένοιαζε. Κάνει πάντα το δικό της. Κι αυτή...

Μουσική, λατρεία.

Θλίψη...

Δεν ήξερα ποια είναι. Την έβλεπα, πάντα εκεί, αμίλητη. Όταν είχα πια συνηθίσει στην παρουσία της, όταν αντιλήφθηκα πως δεν είχε κανέναν σκοπό να μ' αφήσει στην ησυχία μου, πρέπει να ήμουν γύρω στα 20, της έπιασα για πρώτη φορά κουβέντα. Τη θυμόμουν απ' την αρχή της εφηβίας μου ακόμα. Της το είπα. Μου χαμογέλασε με συμπάθεια. -"Τί θέλεις;" τη ρώτησα. "Ποιά είσαι;" -"Ακόμα δεν έχεις καταλάβει; Τ' όνομά μου είναι Μοναξιά." μου απάντησε.

Ακούω έναν στίχο τώρα...πόσο αληθινό...

Θέλω να βυθιστώ στους ήχους.

Είναι η καλύτερή μου φίλη. Δε μ' αφήνει ποτέ μόνη. Οξύμωρο... κι όμως. Την αγαπώ.

Ισορροπία δεν υπάρχει πια. Μαγεία. Η λέξη της ζωής μου. Όλα όσα έχω μέσα μου. Οι χαρές μου, οι προσπάθειές μου, οι λύπες μου... Δεν την περιμένω. Δεν την ψάχνω. Την δημιουργώ. Μαγικά. Απλά. Ανθρώπινα...

Μιλάμε τώρα πια, συχνά, τα τελευταία χρόνια. Είναι κομμάτι μου. Ίσως το μόνο ανέπαφο. Το πιο αληθινό. Σταθερά εδώ, δίπλα μου. Τώρα δεν νευριάζω όταν μου σκεπάζει τις άλλες εικόνες, τώρα ξέρω, προσπαθεί να με προστατέψει απ' την ασχήμια. Η καλύτερή μου φίλη. Κάποιοι είπαν πως θέλησαν να τη διώξουν από κοντά μου, να πάρουν τη θέση της. Κανείς δε μπόρεσε. Κανείς τόσο πιστός. Κανείς τόσο αληθινός. Φεύγουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Φεύγω, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Μουσική, λατρεία.

Μάτια καθάρια, ειλικρινή. Μάτια φοβισμένα. Μάτια δακρυσμένα, γελαστά. Μάτια κλειστά.

Τα χτυπήματα απανωτά, απ' όλα τα μέτωπα.

Η πιο πιστή μου φίλη. Κανείς δε μπορεί να πάρει τη θέση της. Την αγαπώ.

Αρμονία, δεν υπάρχει.

Κομμάτια...σκόρπια.

Ζωή... Ραγίζει, σπάει.

Για πόσο ακόμα...