Μια ιστορία (συνέχεια 9)

Το έβλεπε κι εκείνος. Όσο περνούσαν οι μέρες, με όλο και λιγότερες αμφιβολίες. Ήταν αδύνατον να μην το δει. Εκείνη τον έβλεπε να μαζεύεται. Δεν ήξερε γιατί. Ίσως ήταν ένας ακόμα τρόπος προσέγγισης ή ίσως είχε αρχίσει να το παίρνει απόφαση. Μάλλον το έπαιρνε απόφαση. Δεν γινόταν αλλιώς. Κάποιος απ' τους δύο έπρεπε να κάνει κάτι κι αφού δεν ήταν εκείνος, ανέλαβε εκείνη την πρωτοβουλία. Όχι συνειδητά. Την έσπρωξε εκεί με τη στάση του. Της μιλούσε ακόμα για έρωτα. Μα τίποτα στη συμπεριφορά του, πέρα απ' τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του στην εικόνα της, δεν τον έδειχνε.

Εκείνη ήταν πια ήρεμη. Είχε χάσει κάθε διάθεση για ατελείωτους διαλόγους χωρίς αρχή και τέλος, κάθε διάθεση για καυγάδες, κάθε διάθεση ακόμα και να αναφέρεται στη στάση του. Δεν ένοιωθε καν την ανάγκη πια να ξεσπάσει. Μάλλον είχε αρχίσει να καταλαγιάζει ο θυμός της, έχοντας πια συνειδητοποιήσει, πως ό,τι κι αν έλεγε, δε θ' άλλαζε τίποτα. Ίσως και ν' ακολουθούσε, εν αγνοία της, κάποιο σχέδιό του. Τον άνθρωπο που γύρισε κοντά της, εξάλλου, δεν τον γνώριζε καθόλου. Δεν μπορούσε να φανταστεί τι είχε στο μυαλό του. Ήξερε όμως, από παλιότερα, πως εκείνος προτιμούσε να την χάσει, παρά να φύγει ο ίδιος. Της το είχε πει κάποτε. Ίσως αυτο να προσπαθούσε να πετύχει τώρα.

Τον αγαπούσε πολύ. Πάρα πολύ. Όμως είχε ανάγκη ν' αγαπηθεί κι εκείνη. Της μιλούσε για έρωτα, γι' αγάπη, για ενδιαφέρον, την συμβούλευε να προστατευτεί απ' τους ξένους κι εκείνος, που την αγαπούσε, ήταν ο μόνος που την πλήγωνε επανηλειμμένα, απ' την αρχή ως το τέλος. Είχε ανάγκη να αγαπηθεί. Πραγματικά, όχι με λέξεις μόνο. Είχε ανάγκη να νοιώθει γύρω της μια προστατευτική αγκαλιά κι όχι γεμάτη αγκάθια. Χρειαζόταν κάποιον που θα νοιαζόταν γι' αυτήν. Γι' αυτήν. Όχι μόνο για το πώς θα πάρει όσα θέλει. Για την ίδια. Για τις ανάγκες της. Κάποιον που θα καθησύχαζε τους φόβους της.

Μιλούσαν, μα χωρίς εντάσεις πια. Εκείνη, ήξερε πως δεν μπορούσε να την νοιώσει. Πέραν πάσης αμφιβολίας το ήξερε. Την πονούσε αφόρητα αυτό. Ποτέ δε θα την ένοιωθε. Κι ήταν κάτι που ποτέ πια δε θα του ζητούσε, ό,τι κι αν τους επεφύλασσε το μέλλον.

συνεχίζεται...