Παρασκευή 23 Ιανουαρίου 2009

Tι άραγε;

Θέλει σθένος να βλέπεις ισοπεδωμένο αυτό, που έδωσες απ' την ψυχή σου για να χτίσεις και να κάνεις σαν να είναι ακόμα εκεί ή είναι καθαρή βλακεία; Θέλει θάρρος να παίρνεις αποφάσεις που σίγουρα θα γυρίσουν σα μπούμερανγκ να σε χτυπήσουν ή είναι καθαρή βλακεία; Θέλει κουράγιο ν' ακούς απίθανους παραλογισμούς και να μη μιλάς ή είναι καθαρή βλακεία; Θέλει δύναμη να κάνεις πως πιστεύεις αυτά που σου παρουσιάζουν, όπως στα παρουσιάζουν και να μην κάνεις τίποτα ή είναι καθαρή βλακεία; Θέλει υπομονή να παρακολουθείς τα πόδια να σηκώνονται να χτυπήσουν το κεφάλι και να μην εξανίστασαι ή είναι καθαρή βλακεία; Θέλει αντοχές να βλέπεις το δάχτυλο να έρχεται κατευθείαν στο μάτι σου και να μην κινείσαι ή είναι καθαρή βλακεία;


Και τελικά, έχεις λόγο να τα σκέφτεσαι;

Το τελευταίο ερώτημα είναι αυτό που πραγματικά μ' απασχολεί. Δεν ξέρω. Αλήθεια δεν ξέρω πια. Νόμιζα πως ήξερα. Ηξερα, μα τα πράγματα ξαφνικά μοιάζουν διαφορετικά. Τελείως διαφορετικά.



Μόλις ξεκαθαρίσει αυτό, θα ξεκαθαρίσουν όλα.

2 σχόλια:

Kαπα είπε...

Σας ευχόμαστε, ολόψυχα, να βρείτε όλα εκείνα τα ερωτήματα που θα σας χαρίσουν απαντήσεις ζωής, χαράς και ευτυχίας.

Συγγνώμη για την κουλτουριάρικη ευχή.

Σας ευχαριστούμε πολυ για την παραπομπή στο οικογενειακό μας μπλογκ

Με εκτίμηση

Κάπα

Γυναίκα είπε...

Η ευχή σας κάθε άλλο παρά κουλτουριάρικη είναι. Είναι και δική μου ευχή, για μένα, για εσάς, για όλους. Σας ευχαριστώ εγώ, λοιπόν, που με τιμήσατε την παρουσία σας εδώ.