Οι δύσκολοι άνθρωποι, σαν εμένα, χρειάζονται φίλους με γερό στομάχι. Φίλους να ξέρουν πώς να με αντιμετωπίσουν. Και, ευτυχώς, τους έχω. Λίγοι, αλλά καλοί. Δοκιμασμένοι. Όλοι. Ξέρω πως αν τους χρειαστώ, θα κάνουν τα πάντα, όπως κι εγώ για κείνους. Στα δύσκολα, όμως, δε στρέφομαι συχνά σ' αυτούς. Μάλλον, σε κανέναν δε στρέφομαι. Τα περνάω μόνη μου, συνήθως. Ή, καμιά φορά, και με ξένους-φίλους. Γνωστούς-αγνώστους. Υπάρχουν φορές που μου είναι ευκολότερο ν' ανοιχτώ σ' αυτούς και να δεχτώ απ' αυτούς. Αν ο δρόμος τους τυχαίνει μια στιγμή να διασταυρώνεται με τον δικό μου. Αν μοιραστούμε εκείνη την στιγμή, στη διασταύρωση. Αν κοιταχτούμε στα μάτια. Στην πορεία της ζωής μου, αρκετές φορές έχω διασταυρωθεί με ξένους-φίλους. Με κάποιους κάτι έγινε και δέσαμε. Με κάποιους άλλους χαιρετηθήκαμε μετά την κοινή μας στιγμή και συνεχίσαμε, ο καθένας τον δρόμο του. Δεν τους συνάντησα ποτέ ξανά. Μέχρι σήμερα. Σήμερα ξαναβρήκα έναν ξένο-φίλο μου.
Διασταυρωθήκαν για δεύτερη φορά οι δρόμοι μας κι αυτή τη φορά, η ματιά διήρκεσε περισσότερο κι ήταν πιο δυνατή. Μετά από τόσον καιρό. Τότε, τον είχα χρειαστεί εγώ. Μ' ένοιωθε, το ήξερα. Σήμερα ήμουν εγώ η ξένη-φίλη του. Σήμερα με χρειαζόταν εκείνος. Τον νοιώθω, το ξέρει. Δε μιλήσαμε πολύ, αλλά είπαμε πολλά. Μοιραστήκαμε πολλά. Πολλά που μας έδεναν αλλά δεν το ξέραμε. Χωρίσαμε με την υπόσχεση να ξαναβρεθούμε. Ίσως να γίνει. Ίσως κι όχι. Δεν ξέρω. Δεν το σκέφτομαι. Το μόνο που σκέφτομαι είναι το πόσο έντονα μπορεί να σε κάνει να νοιώσεις, ένας ξένος-φίλος. Πόσο κοντά σου μπορεί να έρθει, ένας ξένος. Πόσο τρυφερά μπορεί να σε κάνει να τον σκέφτεσαι, ένας φίλος. Πόση ζεστασιά μπορεί να σου χαρίσει μια ξένη....μια φιλική αγκαλιά, μετά από τόσον καιρό..
2 σχόλια:
Μάλλον σε μια τέτοια διασταύρωση βρεθήκαμε κι εμείς... εγώ πάντως έτσι νιώθω και μου αρέσει να μοιράζομαι μαζί σου. Ξένη- φίλη σε ευχαριστώ κι εγώ λοιπόν!
Εγώ ευχαριστώ! Είναι όντως πολύ όμορφο να μπορείς να μοιράζεσαι αληθινές στιγμές και σκέψεις. Είναι πολύ τιμητικό αυτό που λες! :)
Δημοσίευση σχολίου