Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Άνοιξη

Η ζωή γαμώτο είναι πολύ όμορφη. Μ' όλα της τα στραβά, είναι εδώ να μας δώσει την επόμενη μέρα, την επόμενη ώρα, να μας ανοίξει δρόμους. Δρόμους, που κι αν δεν είναι ολάνθιστοι, μπορούμε να τους ανθίσουμε εμείς, στο πέρασμά μας.

Κάθε πρωί που ανοίγουμε τα μάτια, κάθε φορά που κοιτάζουμε γύρω, κάτι νέο είναι εκεί να μας περιμένει. Όμορφο ή άσχημο, είναι εκεί να μας δείξει νέους τρόπους δράσης, νέους ορίζοντες σκέψης.

Εκεί είμαι. Στο ηλιόλουστο ανοιξιάτικο πρωινό, παρατηρώντας τα μονοπάτια που ανοίγονται μπροστά μου.

Μου λείπεις.

Αν και τώρα σ' αισθάνομαι πιο κοντά απ' όταν ήσουν εδώ.

Δεν ξέρω αν ο χρόνος γιατρεύει πράγματι ή απλά ξέρει πώς να σκεπάζει τις πληγές μ' ό,τι καινούριο έρχεται.

Δεν ξέρω αν μ' ακούς, αν υπάρχω.

Μου λείπεις!

Καλό μήνα κόσμε.

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μάλλον πρέπει να βρεις τρόπους να ξεφύγεις από την μοναξιά που νιώθεις

Γυναίκα είπε...

Μπορεί να 'χεις δίκιο...