Μάθημα αγάπης

Είναι αλήθεια, πως πολύ δύσκολα ακολουθώ συμβουλές. Έχω την τάση να εμμένω σ' αυτό που εγώ βλέπω/πιστεύω/νοιώθω/θέλω/κρίνω/μπορώ. Κι αυτό είναι κάτι που συχνά ενοχλεί ανθρώπους που είναι κοντά μου, όταν προσπαθούν να με πείσουν για τα λάθη μου, όταν εκείνοι τα βλέπουν. Είμαι πολύ πεισματάρα και, δυστυχώς, σπανιότατα έχω την υπομονή και την ψυχραιμία να σκεφτώ πριν δράσω, όταν μου συμβαίνουν πράγματα που δεν περιμένω.

Χθες όμως, μέσα σε μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση, είχα μια πολυ ευχάριστη έκπληξη. Από έναν άνθρωπο, στον οποίον, για κάποιους λόγους, δεν άφηνα ποτέ (λανθασμένα μάλλον) πολλά περιθώρια επιρροής στην σκέψη και τον τρόπο δράσης μου.

Τον άφησα να μου μιλήσει, τον άκουσα με προσοχή. Εκείνη τη στιγμή, μάλλον δεν το κατάλαβε, δεν το άφησα να φανεί. Τον άκουσα όμως. Πολύ προσεκτικά. Κι ακολούθησα τη συμβουλή του, κατά γράμμα. Και είχε δίκιο. Απόλυτο δίκιο. Με βοήθησε, όσο χρειαζόταν, ώστε να χειριστώ την κατάσταση με τέτοιον τρόπο, που από δυσάρεστη έγινε ουδέτερη και το κλίμα ευχάριστο, μέσα σε πολύ λίγο χρόνο και χωρίς δυσκολία.

Κατά τα προφανή, με βοήθησε να χειριστώ μια κατάσταση. Ουσιαστικά, όμως, μου έδωσε ένα γερό μάθημα αγάπης. Ένα μάθημα, που, όσο κι αν απέχει απ' τις συνήθεις συμπεριφορές μου, θα το κρατήσω, γιατί κατάλαβα την ουσία του.

Ένας άνθρωπος μου δίνει αγάπη, για να δώσω αγάπη, σ' έναν άνθρωπο που μου δίνει αγάπη.

Σ' ευχαριστώ, απ' τα βάθη της καρδιάς μου. Ήταν απ' τα πιο όμορφα πράγματα που έκανες ποτέ για μένα κι όχι μόνο. Φάνηκες πολύ ανώτερός μου και σήμερα, αλήθεια, σε σέβομαι περισσότερο απ' ό,τι χθες.

Ειλικρινά σ' ευχαριστώ!!!