Κυριακή 3 Οκτωβρίου 2010

Χρώματα



Γαλάζιο. 

Περιμένεις.  Δεν κοιτάς το ρολόι σου.  Έρχονται φώτα και βροχές.
Σε φωνάζουν.  Ακούς, μα δεν κινείσαι.  Περιμένεις.

Ροζ.

Τα λουλούδια ανθίζουν.  Ουράνιο τόξο βγαίνει. Ψηλά.
Κοιτάζεις τον ήλιο κατάματα.  Τυφλώνεσαι.

Πορτοκαλί. 

Ανοίγεις τα μάτια. Πυκνός καπνός.  Απλώνεις τα χέρια.
Ζητάς βοήθεια.  Αγγίζεις.

Μαύρο.

Ιδρώνεις.  Το τόξο χάθηκε. Το ίδιο κι ο καπνός. Κρυώνεις.
Σκοτάδι τυλίγει τα πάντα.  Γονατίζεις.

 Γκρι. 

Μια λέξη κρέμεται στα χείλη. Την καταπίνεις. Μένεις γυμνός.
Φοβάσαι. Αγκαλιάζεις το κρύο. Ελπίζεις.

Κόκκινο.

Στέκεσαι.  Αφουγκράζεσαι. Οι γροθιές σου ατσάλινες.
Το κεφάλι σου βαρύ. Το ίδιο και τα πόδια σου. Στέκεσαι.

Μωβ.

Περιμένεις.  Κοιτάς το ρολόι σου. Περνούν φώτα και βροχές.
Σε φωνάζουν. Ακούς, μα δεν κινείσαι. Περιμένεις.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Κλείνω τα μάτια

Θυμάμαι στιγμές.

     Στιγμές στα χείλη σου.

          Στιγμές στις λέξεις σου.

               Θυμάμαι φωτιές.

                    Κλείνω τα μάτια και καίγομαι.

Θυμάμαι ταξίδια.

       Ταξίδια στο κορμί σου.

              Ταξίδια στη φωνή σου.

                       Θυμάμαι φως.

                             Κλείνω τα μάτια και βλέπω.

Θυμάμαι λουλούδια.

      Λουλούδια στα χέρια σου.

            Λουλούδια στα μάτια σου.

                   Θυμάμαι δροσιά.

                          Κλείνω τα μάτια και δροσίζομαι.



Κλείνω τα μάτια...