Πάντα.
Το ξέρεις.
Εκεί.
Το ξέρεις.
Κι ας μην το σκέφτεσαι.
Πάντα εκεί.
Κι όταν δεν με κοιτάς.
Κι όταν δε με βλέπεις.
Κι όταν είσαι μακρυά και δεν ακούς τη φωνή μου.
Το ξέρεις.
Κι όταν ο λυγμός δένεται θηλιά στο λαιμό μου.
Κι όταν το βλέμμα μου αγκαλιάζει μιαν άλλη εικόνα.
Κι όταν το γέλιο μου γεμίζει τον αέρα.
Το ξέρεις.
Κι όταν το πρόσωπό μου έχει σβηστεί.
Κι όταν τα γράμματα έχουν κιτρινίσει.
Κι όταν δεν νοιώθεις τη ζέστη μου.
Το ξέρεις.
Κι όταν οι φωτογραφίες έχουν παλιώσει.
Κι όταν το χέρι μου δεν νοιώθεις πάνω στο δικό σου.
Κι όταν δεν θυμάσαι τ' όνομά μου.
Το ξέρεις.
Το ξέρεις.
